قضیه از این قرار است که حافظ علیه الرحمه در شعر معروف خود می فرماید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
هاتف اصفهانی به استقبال این بیت رفته و می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آن کس چیز می بخشد ز ملک خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را
استاد شهریار هم به استقبال این ابیات هاتف رفته و می فرماید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آن کس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد
نه چون هاتف که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که شور افکنده دلها را
نافذ هم به استقبال این ابیات شهریار رفته می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم دل پُر شور و شیدا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون شهریار روحش هم ز ملک یار جانها را
که روح ما ز حق باشد رود بر سوی کوی او
توانی بخش اگر مردی دلی پر ساز و آوا را
اگر آن ترک شیرازی نیارد دست دلها را
به خال هندویش بخشم دل پُر شور و شیدا را
بخشی از متن بالا به نقل از وبلاگ http://adabestan.parsiblog.com است.
